حادثه عظیم کربلا، صحنه ریزش ها و رویش هایی است. انسان هایی که با حسن اختیار و همراهی امام حسین(ع) عاقبت به خیر و سعادتمند شدند. در مقابل، انسان هایی که با سوء اختیار و یاری نکردن ولیّ خدا دچار سوء عاقبت و زیا نکار شدند. دقت در زندگی هر یک از این افراد از نگاه تربیتی می تواند برای همگان عبرت آموز با شد. مقاله حاضر با روش توصیفی و روش کتابخانه ای به مصادیق ریزش ها می پردازد.
براساس منابع متعدد تاریخی، یک ایرانی در شمار شهدای دشت نینوا وجود دارد، روایتهایی نیز هست که این شهید کاتب و شاعر نیز بوده است. گفتوگوی ما با محمدحسن سلیمانی، روزنامهنگار و پژوهشگرتاریخی را در بارهٔ اسلم دیلمی قزوینی بخوانید.
راوی می گوید بعد از فرو نشستن غبار جنگ، حسین را دیدم که بر سر پیکر قاسم بن حسن ایستاده و آن نوجوان از درد، پایش را بر زمین می کشید.
قاتلان امام حسین (ع) و یاران ایشان پس از واقعه کربلا دچار سختترین بلاها شدند و به سزای اعمالشان رسیدند.
قاتلان امام حسین (ع) در قیام عاشورا هیچ گاه در زندگی خود بعد از این واقعه روز خوش ندیدند.
یکی از پیروزی هایی که خود را برای سپاه امام حسین(ع) می نمایاند، پرده برداری از روابط حسنه خانوادگی است که هر یک نسبت به همدیگر ابراز می کنند؛ درسی که با توجه به عبارت «هر مکانی کربلا و هر زمانی عاشوراست» این روابط حسنه را به زندگی روزمره می کشاند.
یکی از مهمترین مسائلی که در حادثه کربلا مظلومیت امام حسین (ع) را بیشتر نشان می دهد، بررسی حادثه روز عاشورا و رفتار دشمنان امام حسین (ع) با ایشان است.
رایگان ثبت نام کنید و اولین نفری باشید که از پست های جدید مطلع می شوید.