امام علی (ع) در طول مدّتی که مُلَبَّس به لباس امامت گردیدند، شبانه در کوچههای شهر به دنبال منازل فقرا میگشتند و کیسههایی از آرد و گندم به در خانه آنان میگذاشتند و بدون آن که کسی متوجّه شود از آنجا دور میشدند. رسیدگی شبانه امام به فقرا وقتی معلوم شد که ایشان به شهادت رسیدند و مردم دیگر کمکهای شبانهای را دریافت نمیکردند.