امسال در حالی سی و یکمین سالگرد جنگ تحمیلی را گرامی می داریم که در بسیاری از زمینه ها به موقعیتهایی دور از تصور دست یافته ایم .
زمانی که جنگ برما تحمیل شد ما در شرایط استقرار بسر می بردیم و پراکنده گی هایی که وجود داشت سبب شده بود تا ما با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم کنیم و آمادگیهای لازم جهت دفاع همه جانبه را نداشته باشیم.
نابسامانی نیروهای نظامی به تبع انقلاب اسلامی و نوزایی نیروهای تازه از سویی دیگر ، درگیری ها و پراکندگی سیاسی جریانهای سیاسی کشور.، سبب شد صدام حسین دیکتاتور پیشین عراق معاهده الجزایر را به یکباره جلوی دوربینها پاره کند و رسما در بامداد ۳۱ شهریور با عبور از مرزهای هوایی و زمینی به کشورمان اعلان جنگ کند .
صدام حسین درلحظات آغازین جنگ بازه زمانی ۱۴ روزه ایی برای رسیدن به تهران و ضمیمه کردن خوزستان به عراق تعیین کرده بود که در سخن جالب بود اما پای عمل که رسید به ۸سال انجامید و در سال دوم پس از آزادسازی خرمشهر دست به دامان دیگر همسایگان شد تا ازمخمصه خودساخته اش خلاصی یابد و همه غرامتهایش را هم بپردازند!
اما اینگونه نشد.
اینک در این گفتاوردها در پرونده ای ویژه به جنگ و بویژه نخسین روزهایش پرداخته و امیدوارم که بتوانم رسالت تاریخی ام را در بیان حقایق بخوبی بیان کنم .