در ایران باستان شاهان ترجیح میدادند که خود رسما رویدادهای زمان خویش را روایت کنند و چون مایل بودند که این روایت از گزند حوادث ایام به دور باشد، دستور میدادند آن را بر سینه ستبر کوهها نقش کنند؛ یا به صورت نگاره یا در قالب کتیبه.
رایگان ثبت نام کنید و اولین نفری باشید که از پست های جدید مطلع می شوید.