سیام مرداد ۱۳۱۳، استفاده از لقبهای گذشته با تصویب قانون مدنی، منسوخ و انتخاب نامخانوادگی برای تمامی تبعههای ایران اجباری شد. در ایران، نخستین مجموعه رسمی ثبتاحوال در سوم دی ماه ۱۲۹۷ بهعنوان بخشی از بلدیه تاسیس شد و نخستین سند ولایت یا همان شناسنامه هم در همین تاریخ برای فردی به نام «فاطمه ایرانی» در تهران به ثبت رسید. نخستین سند هویتی ایرانیان خارج از کشور در اسفند ماه ۱۳۰۸ در شهر بمبئی به نام «عبدالحسین سپنتا» صادر شد. سپنتا همان کسی است که بعدها فیلم صامت ایرانی با عنوان «دختر لر» را ساخت. با این حال تا ۳۰ مرداد ۱۳۱۳، اجباری برای انتخاب نامخانوادگی (فامیلی) برای ایرانیان وجود نداشت. در نهایت و با تصویب قانون مدنی کشور در سال ۱۳۱۳ ثبت نامخانوادگی نیز اجباری شد. براساس قانون، سرپرست خانواده باید برای خانواده خود نامخانوادگی انتخاب میکرد و نامخانوادگی تخصیص یافته از سوی وی به سایر افراد خانوادهاش هم اطلاق میشد و از آن زمان تاکنون بیش از چهار نسل از ایرانیان به این نامهای خانوادگی خوانده میشوند.