احمد مسعود درباره رابطه اش با پدرش گفت: رابطه من با پدرم تنها رابطه پدر و پسری نبود؛ رابطه عجیب معنوی بود. ایشان برای من مراد، معلم و پیر طریقت بودند. چهبسا بسیاری وقتها دین را در سیمای آنها میدیدم و آنها را نشانهای از خداوند روی زمین میدیدم که بر ما نازل شده؛ به حدی که انسان، مجاهد و مسلمانی فوقالعاده بود. ازدستدادن او بدون شک یک رنج همیشگی و درد خوبنشدنی است و فکر میکنم هیچکس علاقهمند به این سختی نباشد. پسر امرصاحببودن خوبیها و بدیهای خود را دارد؛ اما به همان شعر حافظ اکتفا میکنم.