خواجه در ابتدا به معنای بزرگ، سرور، آقا و کدخدا استفاده میشد. از آنجایی که کسی که به مراقبت حرمسرای شاهان گماشته میشد، در واقع بزرگ و سرپرست حرمسرا بود، به آن خواجه حرم میگفتند. اما به مرور زمان شاهان که نگران دفاع از ناموس و حفظ امنیت حرمسرای خود بودند، برای سرپرستی حرمسرای خود از مردان اخته استفاده میکردند.