ضرب سکه از دیرباز نشانی بر قومیت، حاکمیت، استقلال و آزادی بوده است. به عبارت دیگر به محض آنکه جماعت نسبتا متشکلی استقلالی بهدست میآوردند، برای اظهار وجود و نشان دادن آزادی و استقلال خود، به ضرب سکه مبادرت میکردند. امتیاز دیگری که ضرب سکه برای یک قوم داشت، آن بود که سکهها نشانه پیشرفت تمدن و توجه به فرهنگ بود؛ یعنی مردمانی که اقدام به ضرب سکه میکردند به یقین پیشرفتهتر و متمدنتر به حساب میآمدند. هر زمان که اوضاع مملکتی منظمتر و حکومتها غنیتر بودند، سکهها با اشکال زیبا و هنرمندانهتری ضرب میشدند.