به قدر یک فنجان چای دو نفره صبر کن بی آنکه نگران نگاه خیس من باشی دمی آسوده نفس بکش بی آنکه دلواپس قلب خاموش من باشیپنجره دلتنگی هایم را رو به خواستنت بسته ام اشتباه شیرین دلم را به رخ این بغض سنگین نکشبگذار و برو بی آنکه نگران دلی باشی که بی صدا در پس ثانیه های دوست داشتنت تباه شدقصه ی غریبی نیست ت