ویدئوی جالبی از نحوه غذا خوردن حلزون های غول پیکر آفریقایی را در ادامه مشاهده می کنید.
حلزونها و لیسهها، نیازی ندارند تا برای فرار از دست شکارچیان سریع باشند؛ آنها راهکارهای دیگری برای فرار از دست موشها، پرندگان، حشرات و دیگر دشمنانشان دارند. حلزونها هنگامی که احساس خطر میکنند در لاکشان پنهان میشوند تا خطر دفع شود و لیسههای زمینی نیز خود را از دیدرس پنهان میکنند. اکثر لیسهها به رنگهای خاکستری، خرمایی یا قهوهای هستند و بدینترتیب به خوبی میتوانند در محیط اطراف، خود را پنهان کنند و شکارچیان نیز به ندرت آنها را میبینند.
الیزابت تووا بیلی از یک بیماری ناشناخته رنج میبرد و فقط میتواند روی تختش دراز بکشد، اما نگهداری از یک حلزون زندگی او را تغییر داد.
الیزابت تووا بیلی مترجم: کاوه فیض اللهی این کتاب غیرداستانی دربارهٔ زنی است که میکوشد از بیماری ناشناختهای که دارد روح و جسمش را میخورد جان بهدر ببرد. این کتاب شعر نیست، اما الیزابت تووا بایلی تاریخ طبیعی حلزون را به شیوهای شاعرانه بررسی کرده است. یک روز دوستی هدیهای سرنوشتساز به او میدهد: گلدانی بنفشه با یک حلزون جنگلی قهوهای کوچک، تنها حیوان خانگی که او در این شرایط توان نگهداریاش را دارد. کمکم معلوم میشود که میان شیوهٔ زندگی حلزون و سبک جدید زندگی نویسنده در بیماری شباهتهای غیرمنتظرهای وجود دارد: حلزون برخلاف ظاهر آسیبپذیرش موجودی مقاوم است که از پس چالشهای چند صد میلیون سالهٔ حیات در زمین برآمده است و درسهای گرانبهایی میتوان از آن آموخت، درسهایی که برای آموختنشان باید وقت نامحدود و تمرکزی ابرانسانی داشته باشید تا آهستهترین حرکتها را ببینید و آهستهترین صداها را بشنوید، حتی صدای غذا خوردن یک حلزون وحشی را. اصلاً بهتر است یک بیماری مزمن ناشناخته داشته و بستری و زمینگیر باشید! برندهٔ جایزهٔ ادبی بینالمللی ویلیام سارویان در بخش غیرداستانی ۲۰۱۲ برندهٔ مدال جان باروز برای بهترین کتاب تاریخ طبیعی ۲۰۱۱ برندهٔ جایزهٔ ملی بهترین کتاب در طبیعتنگاری (NOBA) ۲۰۱۰
ساعد نیوز: نمایی نزدیک از غذا خوردن حلزون که باعث شگفتی است
رایگان ثبت نام کنید و اولین نفری باشید که از پست های جدید مطلع می شوید.