در دوره قاجاریه حد متوسط تعداد افرادی که بهطور سالانه به زیارت عتبات عالیات میرفتند یکصد هزار نفر بود. «اوژن اوبن» این تعداد را چهارصد هزار نفر ذکر میکند. بر اساس گزارشی که حبلالمتین در ذیالحجه 1318 ق داده است، روزی پانصد، ششصد نفر از زوار وارد شهرهای مقدس عراق میشوند. احتشامالسلطنه کارپرداز ایران در بغداد 1314-1312ق نوشته حدود صد هزار زائر ایرانی از اماکن مقدس عراق زیارت میکنند. این آمار در دورههای جنگ و صلح میان دولتهای ایران و عثمانی متغیر بود. بهعنوان نمونه، پس از انعقاد عهدنامه ارزروم دوم، سیل حرکت زائران ایرانی به عتبات عالیات چندبرابر شد، اما پس از آنکه میان دو دولت ایران و عثمانی بر سر تحدید مرزها و مساله قطور، اختلاف پیشآمد، به دلیل تعرضات ماموران عثمانی به زوار ایرانی، دولت ایران به مدت چهار سال رفت و آمد کاروانهای زیارتی را به عتبات عالیات ممنوع اعلام کرد.