آری، عباس (ع) شمشیر و شجاعت را از پدر به ارث میبرد و مثنوی بلند مقاومت و ایثار را در شعر شانه و شمشیر میسراید و دشمن را از بیم برق شمشیرش، هراسان میسازد. دشمنان در کربلا، دست به نیرنگ میآلایند و برای او امان نامه میفرستند، ولی ناامید میشوند. گروهی به او حمله میکنند و پشیمان میشوند. سرانجام به دسیسهای دیگر روی میآورند و ناجوانمردانه در خونش میکشانند.