از متروی شهرری تا شهرک علائین، با تاکسی ١٠ دقیقه راه است؛ محلهای که جزء محلههای محروم شهرری است و آدمهایش زخمهای خودشان را دارند؛ اما زخمهایشان هرچه باشد، شبیه بلوچهای مهاجر کورههای علیآباد نیست. حداقلش این است که آدمهای شهرری هرچقدر هم گره و مشکل داشته باشند و در محلههای محروم این منطقه هم زندگی کنند؛ اما بچههایشان شناسنامه دارند و زندگی و فقرشان شبیه «دیگران» شهرری نیست.
رایگان ثبت نام کنید و اولین نفری باشید که از پست های جدید مطلع می شوید.