«وارد هر اتاقی میشدیم،قبل از اینکه چیزی بگوییم،بیماران با هیجان میگفتند:«وای...شما دوقلویید؟چقدر شبیه همدیگهاید.»من و فاطمه با تعجب میگفتیم:«آخه با این ماسک و کلاه،چطور شباهتمون رو تشخیص میدید؟»و آنها با لبخند میگفتند:«چشم و ابروتون داد میزنه کپی همدیگهاید.» نفس حضور دو نیروی جهادی دوقلو در بخش کرونا،به لطف خدا تأثیر خودش را گذاشته و آن فضای پر از غم و ناامیدی را شکستهبود. وقتی شیفتمان نبود، پرستاران میگفتند:«بیماران سراغتون رو میگرفتند. مدام میپرسیدند:دوقلوها کجان؟»