پنجره را به گويش مازندرانی آبشكه مي گويند در مناطق ييلاقي و سردسير بیشتر خانههای گلی و قديمی پنجرههايشان كوچك بوده تا از سرمای سخت كوهستان و هدر رفت گرما جلوگيری شود. برخی از روستاييان دور پنجرههای خانه را با گل سفيد پوشانده كه هم ايجاد منظر نمايد و نيز از ورود حشرات به داخل جلوگيری شود. خانههای زيگالی و ريسی نيز طوری طراحی شدند كه حفاظی برای پنجرهها باشند.