کِی شود حُر شَوَم و توبه ی مردانه کنم؟!سینه ام را ز چه مَنزلگهِ بیگانه کنم؟!سینه ویران شده ی توست به ولله حسینگنج را من طلب از سینه ی ویرانه کنمای تو مستانگی من! چه لزومی داردعشقِ تو باشد و من باده به پیمانه کنمخنده ای کُن بوَزَد بویِ خوشِ سیبِ حرموَ اناری بده تا با دل و جان دانه کنمای سَرِ نیزه نشی