خیال می کردم؛ پیشم می مونه ترانه ی عشق، واسم می خونه خیال می کردم؛ یه همزبونه نمی دونستم نامهربونه اون که یه وقتی؛ تنها کسم بود… تنها پناه دل بی کسم بود تنهام گذاشت و رفت از کنارم از درد دوریش؛ من بی قرارم خیال می کردم؛ پیشم می مونه ترانه ی عشق، واسم می خونه خیال می کردم؛ یه همزبونه نمی دونستم نامهربونه با این که رفته؛ اما هنوزم از داغ عشقش دارم می سوزم فکر و خیالش،