گرچه مشروطیت، سرآغاز تاسیس نهادهای جدید در ایران است اما بنیاد نهادهای جدید فرهنگی را باید مربوط به دوره پهلوی اول دانست.زیرا بحرانهای سیاسی و اقتصادی دامنهدار پس از پیروزی مشروطیت، مجال برنامهریزی را از تصمیمگیرندگان در دولت و مجلس ربود و همان تصمیمات گرفته شده نیز بنابر تنگناها و ضرورتهای موجود عمدتاً به حوزههای سیاسی و اقتصادی محدود شد.