حر بن یزید ریاحی، نماد بی نظیر و شکوهمند بازگشت به فطرت ذاتی آدمی است از تیرگی گناه و نافرمانی خداوند سبحان، به روشنای راستکاری و بندگی پروردگار متعال. حر در اقدام برین خویش، همگامی با مظهر عدالت خواهی و مبارزه با ستمگری عصر را، با همه خطرات پیش رو، بر همراهی با ظلمه و اقتدار دنیای رجحان می بخشد تا با فروپاشی سطوت پوشالی به زندگی ابدی مینوی برسد و بدین ترتیب، حر، مکانتی شریف در فرهنگ اسلامی شیعی می یابد و به یکی از مظاهر مشعشع آزادگی در اوج بندگی دادار دادگر بدل می شود.
نویسنده محترم با محمل قرار دادن جلوۀ زیبای بازگشت حر، به بررسی حقیقت توبه در کلام خداوند منان و دیگر متون اسلامی می پردازد و رد آثار توبه را در سلوک آدمی از لابلای مکتوبات و سیره بر جای مانده از قرآن و امامان(ع) و مصادیق باز پس می جوید.