فساد جنسي و اخلاقی واقعیت انکار ناپذیری است كه دامن بيشتر پادشاهان به آن آلوده است. داستان هاي هزار و يك شب، حرم سراهاي قاجار و عشق هاي بيمارگونه پادشاهان ايران همه نشان از فساد دربار و حساسيت بيرون از دربار دارد. اما دربار محمدرضا پهلوي از دو جهت با سلف خود متفاوت بود. محمدرضا براي كاستن از قبح زنبارگي رعايت احكام شرعي را نميكرد و فساد مختص به مردان دربار نبود. خواهران، دختران و زن او نيز از اين قاعده مستثني نبودند.