لباس و پوشاک در دوره قاجار، یکی از معروف ترین سبکهای پوشش است. مهم ترین دلیلِ توجه به سبک پوشش مردم و دربار در این دوره را میتوان وجود اسناد تصویری و غیر
«گارسیا دسیلوا» سفیر اسپانیا در دربار شاه عباس صفوی و جهانگرد در سفرنامهاش نوشته است؛ زنان در دوره ناصری لباسهای مختلفی میپوشند و کفش آنان از جنس چرم با رنگهای مختلف بود. او تأکید میکند که زنان لباسهای گشاد و سفید رنگ میپوشند؛ که بیشتر درباره روزگار شاه عباس صفوی و بعد از آن نوشته، هم در سفرنامهاش آورده زنان پایتخت خارج از خانه چادر سفید میپوشند.
کفش و کلاه، بخشهای اجباری دیگری از پوشش لباس مردان بود. معانی درباره نوع کفش و کلاه در آن دوره میگوید: «اهالی تهران با توجه به توان مالیشان گیوه، چارق یا نعلین به پا میکردند. البته کلاه بخش مهمی از لباس مردان در آن دوران به شمار میرفت. یعنی هیچ مردی بدون کلاه و سرپوش در کوچه و خیابان ظاهر نمیشد. »
دوران قاجار
لباس مردان اصفهان در آن زمان از يك شلوار مشكي گشاد، پيراهن سفيد يقه ساده دكمه دوبل با آستين هاي گشاد، يك جليقه كوتاه مشكي و يك كلاه تشكيل مي شد.
تمایز کم بین لباس زن و مرد، گروههای سنی و شغلی، تشابه نسبی ترکیب و اجزای لباس (که در عین حال به صورتی ظریف، گروههای اجتماعی را متمایز میکرد) و دلالت قومی، مذهبی و سیاسی رنگ ها، وجه مشخص لباس در ایران پیشامدرن بوده است. پوشش پیشامدرن هم مبین هویت دینی و ملی بوده است و هم بازنمای تفاوتهای قومیتی و طبقاتی.
رایگان ثبت نام کنید و اولین نفری باشید که از پست های جدید مطلع می شوید.