کفش و کلاه، بخشهای اجباری دیگری از پوشش لباس مردان بود. معانی درباره نوع کفش و کلاه در آن دوره میگوید: «اهالی تهران با توجه به توان مالیشان گیوه، چارق یا نعلین به پا میکردند. البته کلاه بخش مهمی از لباس مردان در آن دوران به شمار میرفت. یعنی هیچ مردی بدون کلاه و سرپوش در کوچه و خیابان ظاهر نمیشد. »