واژه اسب که در اوستا آمدهاست، خود یک واژه، از دوره پیش از تاریخ و به احتمال زیاد مادی است، و در پارسی باستان (asa) بوده و در سانسکریت (acva) آمدهاست؛ و بسیاری از نامهای اساطیری در متون کهن از این واژه گرفته شدهاست، به مانند: «اسپریس» به معنی میدان اسب دوانی و «اسپست» به معنای یونجه که با تلفظی متفاوت به برخی زبانهای دیگر منتقل شدهاست.