امام سجاد (ع) مي فرماید: من از این اشعار به هدف امام(ع) كه خبر مرگ و اعلان شهادت بود پي بردم و چشمانم پر از اشك شد اما از گریه خودداري كردم، اما عمه ام زینب كه در كنار بستر من نشسته بود با شنیدن این اشعار و با متفرق شدن یاران امام، خود را به خیمه آن حضرت رسانید و گفت: واي بر من! اي كاش مرده بودم و چنین روزي را نمي دیدم ، اي یادگار گذشتگانم و اي پناهگاه بازماندگانم گویا همه عزیزانم را امروز از دست داده ام كه این پیشامد، مصیبت پدرم علي و مادرم زهرا و برادرم حسن(ع) را زنده كرد.