نظام اجتماعی، هر روز بیش از دیروز پیچیده تر می شود و همپای این پیچیدگی، «مرارت» ها نیز رو به فزونی می نهد. پیچیدگی خصیصه ذاتی «دنیای جدید» است. مرارت های ناشی از این وضعیت، روح و جسم بشر جدید را دچار فرسایش نموده و اسباب اضطراب و تلاطم مداوم را در او فراهم آورده است. با پیشروی «اضطراب» است که «نشاط» و «شادی» از حلقه انسانی رخت بر بسته و جای خود را به «نگرانی های مستمر» می بخشد. نگرانی از لحظه آتی،